|
Deel 2
10-04-2003, Norderney
“Waar gaan jullie heen?”
“Via Polen en de Baltische staten naar St. Petersburg en via Finland en Zweden
weer terug”
“Waarom niet naar het zuiden? Is het daar niet erg koud?”
“Dat valt best mee. De temperaturen zijn vergelijkbaar met Nederland. En buiten
dat: op de kou kun je je kleden en het is zo mooi in die Scandinavische landen”
Ziehier de conversatie
zoals die de afgelopen maanden meermalen is gevoerd met familie, vrienden en
collega’s.
Wat wij toen nog niet wisten was dat deze winter de koudste zou worden in de
afgelopen 40 jaar in de Finse en Botnische Golf. Wat we ook niet verwacht hadden
is dat er begin April 2003 na een paar stormachtige dagen ook nog een periode
met nachtvorst, sneeuwbuien, overdag temperaturen tot maximaal 6’C en een
straffe wind uit het oosten zou gaan waaien. Onze standaarduitrusting is dan
ook: zeelaarzen, skisokken, thermisch lang ondergoed, fleece broeken, overalls
en truien, zeilpakken, ijsmutsen en handschoenen. Als we om het uur wisselen aan
het roer is het goed te doen en kunnen we om en om even op temperatuur komen in
de boot waar de dieselkachel overuren maakt.
Het eerste deel van de reis hebben we dus voor de staande mast route gekozen van Stavoren via Leeuwarden en Groningen naar Delfzijl. Vandaar via de Eems ( en bijna platgeslagen door een windschifting) naar Borkum en de dag erna naar Norderney. Daar liggen we inmiddels weer twee dagen af te wachten tot het weer wat verbetert om de laatste stap door de Duitse Bocht naar de Elbe te maken. De combinatie van tegenwind van Bft 4-5, sneeuwbuien en temperaturen van net boven 0’C is ons gewoon te gek.
Blijkbaar geldt dat voor meer mensen. Het is een vreemde gewaarwording om de haven van Norderney binnen te varen en het enige schip te zijn.
En ja; we hebben het nog steeds bere naar ons zin.
|
|