2003

10 juli 2003, Hanko

De eerste dagen in Helsinki verlopen totaal anders dan we hadden kunnen bedenken. Het roerprobleem moet opgelost worden, dus informeren we de ochtend na aankomst bij de havenmeester waar en wanneer de boot het water uit kan. Rens besluit naar het opgekregen adres toe te fietsen (eerst met het pontje naar de wal), omdat het probleem van persoon tot persoon wat makkelijker uit te leggen is. Hij is in no-time hijgend en wel weer terug. Hij heeft zich helemaal gek gefietst om het pontje van 11.30 uur (gaat om het half uur) te halen. Om 12.00 uur kan de boot op de kant. Er is dan plek en gelegenheid en bovendien is de kraanmachinist aanwezig. Om een lang verhaal kort te maken. We liggen 2 dagen op de kant. Voor die tijd krijgen we een sleutel van de douches, toiletten en sauna.

Het onderste kunststof lager van de roerkoning blijkt kapot, dit terwijl de lagers juist 1,5 jaar geleden uit voorzorg zijn vernieuwd. Een nieuwe maken is hier niet mogelijk door de geringe wanddikte. Een nieuw bestellen in België is geen oplossing. De werf kan gelukkig wel een lager van brons draaien en aldus geschiedt. Terwijl het werfpersoneel de klus klaart, verkennen wij op onze fietsjes Helsinki. Geen stad die opvalt door pracht en schoonheid, maar wel een levendige stad met mooie parken en veel terrassen, waar druk gebruik van wordt gemaakt. Het is dan ook prachtig weer en heel warm. En….! Eindelijk vinden we een Nederlandse krant! ’s Avonds is het muisstil op de boot. De krant wordt helemaal uitgespeld.

De volgende ochtend een grote verrassing! We liggen op het terrein van een werf, vlakbij één van de vele terminals voor cruiseschepen en ferry’s. En wie schetst onze verbazing als ’s morgens vroeg vlak achter ons het prachtige cruiseschip “Constellation” afmeert. Het schip waarmee we ’s nachts op weg naar St. Petersburg zo’n leuk contact hebben gehad, zoals we in een eerder verslag uitgebreid hebben verteld. Rens flanst een briefje in elkaar dat we bij één van de bemanningsleden afgeven in de hoop dat het bij de juiste persoon terecht zal komen. We kennen geen naam en geen functie dus het blijft een gok. Na een paar uur hebben we nog niets gehoord, dus gaan we de stad maar weer in. Bij terugkomst op de boot hangt er een briefje op het luik met de tekst ”Chris Trifyllis, 2nd officer - “Came by to ask for you. Said he had helped you with information about Russia. Welcomed you to visit their ship Constellation. The ship leaves at 18.00 “ “ Als we het briefje lezen is het 17.50 uur. We proberen nog aan boord te komen maar dat lukt helaas niet meer. Wat hadden we graag een kijkje genomen op die gigant en graag kennis gemaakt met die Chris. Dan kijken we maar van af onze eigen schip op de kant naar de afvaart. En dan hebben we op afstand toch nog even contact met “Chris” want van af de brug staat hij met twee armen tegelijk naar ons te zwaaien. Is dit leuk of leuk.

De volgende ochtend worden we weer te water gelaten en kunnen we vele Euro’s lichter weer terug naar de haven. Het blijft mooi en warm weer en wij genieten op een rustige manier van Helsinki.

Na een week Helsinki hebben we weer zin om verder te gaan. We willen nu per dag een korte afstand afleggen in het “scheren” gebied. Allemaal kleine eilandjes en rotspartijen. Daar tussendoor heb je mooie vaarroutes en vele kleine haventjes en ankerplaatsen. Heel beschut maar ze vergen wel veel van je “navigatiegeduld”. Je hebt meerdere kaarten nodig om een kleine afstand af te leggen. Ook is het behoorlijk wennen aan de voor ons ongebruikelijke en heel drukke kaarten. Aanvankelijk is het nogal puzzelen maar uiteindelijke went het wel.

Het zonnige weer is voorbij maar het blijft warm. Ook is de wind ons gunstig gezind en kunnen we alle 20 mijlen naar Porkkala lekker en ontspannen zeilen. We genieten van de prachtige omgeving. De haven is zo als verwacht klein maar met alles d’r op en d’r an en piekfijn in orde. In de meeste havens hebben ze naast toiletten en douches ook een sauna. Ook Porkkala is daar geen uitzondering op en wij maken daar dankbaar gebruik van. We worden echte saunagekken. Heerlijk!

Inmiddels heeft Win tijdens een wandeling weer de nodige veldbloemetjes, grasjes en onkruidjes geplukt en tot een fris en kleurig boeketje gemaakt.

De volgende dag weer zo’n 20 mijl naar Barösund. Het weer is vergelijkbaar met dat van de dag ervoor alleen minder warm. Ook nu weer kunnen we de hele weg zeilen en de route is nog weer mooier. Het is dik genieten. Alleen ergert Win zich nogal eens aan de vele speedboten die regelmatig met grote snelheden voorbij razen en enorme golven trekken. In Barösund vinden we na wat moeite toch nog een plekje in 1 van de 2 heel kleine haventjes. De douche en sauna moeten we hier helaas ontberen. Wel is er een “toilet”, net als in Haapasaari in de vorm van een ouderwets poepgat. Er hangt een ziekmakende lucht en het is er ronduit smerig. Dus besluiten wij maar geheel milieuonvriendelijk van ons onderwatertoilet gebruik te maken.

De dag erop een tocht van 30 mijl naar Hanko. We kijken er erg naar uit want het scherengebeuren is ons in het bloed aan het kruipen. Het is nog steeds bewolkt maar niet koud. Door de beschutting van het land dobberen we aanvankelijk met een “snelheid” van 0,9 knopen vooruit. Een Fins zeiljacht dat ons op de motor passeert, wenst ons “Bon Voyage”. Moet hebben gedacht dat we Fransen waren. Onze vlag hangt nogal slapjes naar beneden, dan kan ie op de Franse lijken. Later, als we in wat meer open terrein terechtkomen en de wind is toegenomen, speeden we de Fin voorbij met een vrolijk “Au Revoir!”. Ze hijsen dan alsnog hun zeilen maar.

Tussen de eilandjes en rotsen zeilen is heel comfortabel. Door het beschutte water staan er haast geen golven, dus ga je er als een streep overheen. Echt kicken. Wel moet je je constant met de navigatie bezighouden. Naast dat het je zo’n 1 ½ uur kost om de route uit te zetten, moet je onderweg blijven controleren. Foutjes kun je je niet permitteren. Door de beschutting van land en rotsen liggen we af en toe nog wel eens bijna stil maar verder varen we bijna constant op rompsnelheid – is 7,4 knopen - en vaak zelfs daarboven. De 8 heeft de klokken ook gehaald. We worden er helemaal lyrisch van. Van het steeds wisselende landschap kunnen we geen genoeg krijgen.

Moi, mo i