2003

19 juni 2003, St. Petersburg (positie: 59.57.91 N, 30.14.33 E)

Wij zijn zeer onder de indruk. Wat is dit een mooie stad! We hebben zo’n tien dagen gepland in totaal voor ons bezoek aan St. Petersburg en zullen maar een fractie van al dat moois en interessants kunnen bezichtigen.

We kunnen natuurlijk beschrijven wat we allemaal wel hebben gezien maar dat doen we niet: St. Petersburg is een stad die je gewoon zelf moet gaan zien! We voegen wel een aantal foto’s bij om jullie een helaas maar zeer beperkte indruk te geven.

St. Petersburg en veiligheid:

We hebben er al eerder over geschreven. Voor Petersburg en haar criminaliteit zijn we aan alle kanten gewaarschuwd. In Nederland, door zeilers die we onderweg tegenkwamen en in alle boeken over St. Petersburg wordt er gewaarschuwd voor zakkenrollers etc. Direct bij aankomst kregen we ook instructies van Vladimir over wat te doen en waarvoor op te passen. “but don’t let such things, if they happen to you, influence your view on St. Petersburg” . De haven ervaren wij als veilig. Er is nauwelijks tot geen publiek wat langs loopt vanwege de ligging en er is, net als in de Baltische staten, 24-uurs bewaking.

We zijn wel voorzichtig.

Het heuptasje met geld en pasjes dragen we onder de kleding; nemen geen paspoorten mee, meestal ook geen mobiele telefoon en de rugzak wordt nauwlettend in het oog gehouden of moeilijk pakbaar neergezet. Nagenoeg elke winkel, restaurant of terras heeft één of meerdere particuliere bewakers gekleed in stemmig donkere pakken met mobilofoon in de hand of bewakers gekleed in ex-leger camouflagepakken. In het begin is dat heel raar maar na een paar dagen went het beeld. De verklaring van Vladimir is dat het helpt tegen dronken mensen, zwervers en andere Hooligans (het woord is uit het Russisch afkomstig). Voor ons blijft nog wel de vraag onbeantwoord of al die bewaking een veilig gevoel geeft of juist een onveilig gevoel omdat ze blijkbaar nodig zijn.

Wij hebben geen vervelende dingen ervaren ook al zijn we tot laat in de avond nog gewoon in de stad. Voordeel is misschien dat het nauwelijks donker wordt.

St. Petersburg en het openbaar vervoer:

We verplaatsen ons soms met de Metro. Een prima middel van vervoer alhoewel het even wennen is met de stationsnamen in cyrillisch schrift. Op sommige plaatsen ligt de metro 100 of meer meters diep vanwege de grondgesteldheid. Je weet dan niet wat je ziet als je bovenaan de roltrap naar beneden staat. In de stations zelf, vooral op de centrale lijn zijn de wanden met veel mozaïek kunstwerken versierd. Op een aantal stations is het ook vreemd instappen. Je staat te wachten in een centrale gang achter gesloten deuren tot de trein er is. De trein stopt precies bij die deuren en pas als de trein stilstaat gaan zowel de deuren van de trein als die van de gang open zodat je in en uit kunt stappen. De deuren in de gang zijn later aangebracht vanwege het grote aantal zelfmoorden, hebben we ons laten vertellen.

Ons meest geliefde vervoermiddel naar het centrum en terug is de Trolleybus, lijn 7. Het eindpunt is vlakbij de haven en ze rijdt rechtstreeks naar het centrum. Het Petrovsky eiland waar de jachthaven is, is een niet zo aantrekkelijk gebied. Wij denken dat dat de reden is dat de Trolleybussen op deze lijn de oudste en meest gammele afdankertjes van de andere lijnen zijn. Een paar voorbeelden: roest binnen en buiten ondanks handmatig overschilderen, losse kapotte rubbermatten, doorgezakte zittingen, loshangende leuningen, sterren en barsten in de voorruit, een buschauffeur zette de voordeuren open om rechts een straat in te kunnen kijken om vervolgens linksaf te kunnen slaan, als de deuren werken sluiten ze niet goed. Soms kunnen van de drie stel deuren er maar twee open. Het is werkelijk niet te filmen (maar fotograferen hebben we wel gedaan). Een dienstregeling hebben we niet kunnen ontdekken; het is elke weer afwachten wanneer er een komt. Soms heb je pech en moet je een uur wachten of de bus rijdt gewoon niet meer om onduidelijke redenen en soms hebben we geluk en komt de trolleybus heel snel. Wel zijn we al gedag gezwaaid door een conductrice toen we waren uitgestapt. Waar maak je dat nog mee in Nederland? Eenmaal maakte een Russische mede-passagiere op de bank vór ons zich er zorgen over of wij wel in de juiste bus zaten. Ze hoorde ons Hollands spreken en kon zich niet voorstellen dat buitenlanders in dit deel van Petersburg moesten zijn. Ze ging naar de conducteur en die weer naar ons met drie woorden Duits. Toen wij begrepen wat hij bedoelde en wij “jahtclube” noemden haalde de hele bus opgelucht adem. Dit is toch mooi!

Over het autoverkeer in St. Petersburg berichten wij de volgende keer.

Zdjesj fantastistjeskij

Da sviedaanja