|
13 juni, Vergi tot St.Petersburg in de regen
Deel 12
Op donderdag 12 juni zijn we vanuit Vergi gestart voor de tocht naar ons verste punt van onze reis: St. Petersburg. Dat we aankomen op vrijdag de 13e nemen we maar voor lief. Het zeemansbijgeloof zegt hier ook niets over, wel over vertrek op vrijdag de 13e dat rampen tot gevolg zou hebben.
Naast de verslagen die jullie op de website lezen houden we ook per dag een privé journaal bij. Hieronder volgt bij wijze van uitzondering ons privé journaal van de tocht en aankomst in St. Petersburg.
“Donderdag/Vrijdag 12 en 13 juni 2003, Vergi – St. Petersburg
We hoeven niet vroeg weg en slapen lekker lang. Daarna naar de havenmeester met handdoek en toilettas. Geen punt: achter het gebouw de trap op en daar zijn prima douches en zelfs een sauna. De informatie klopt dus. Alles is er wel: water, stroom, douches, toiletten, diesel etc. Je moet alleen oppassen dat je je nek niet breekt op het betonnen deel van het havenhoofd en het pad naar de douches. Om half elf vertrekken we na te hebben uitgeklaard bij de border control. Mocht je ooit deze kant op gaan met een boot: één advies is zorg voor voldoende crewlists want je hebt er veel nodig in deze landen. De havenmeester wil er één en de border control meestal twee. Maar goed, we krijgen onze stempels en gaan op weg. Ook vandaag weer weinig wind maar gaan op weg met zon en het is warm. De voorspelling is dat er wind gaat komen uit westelijke richtingen.
Heel langzaam komt er steeds een beetje meer wind en zetten we op een gegeven moment het grootzeil bij ter ondersteuning. Weer een tijd later kan zelfs de genua erbij. Er is echter nog steeds niet genoeg wind om zonder motor een fatsoenlijke snelheid te halen. Na het passeren van Gogeiland, zo’n 60 mijl na vertrek, tuigen we de halfwinder op en proberen het een uur. Dan is de wind weer op en gaan we op de motor verder. Tussendoor zijn we twee keer opgeroepen door de Russische Coast Guard en hebben we ons één keer zelf gemeld als we bijna gek zijn geworden van de oproepen via de VHF voor een schip dat wij eigenlijk niet kunnen zijn. Alle drie de keren moeten we de hele riedel afwerken van spellen van de bootnaam, waar we heen gaan, nationaliteit, lengte van de boot, etc. De derde keer is het een Rus die onverstaanbaar Engels spreekt. Een vraag van hem begrijpen we dan ook absoluut niet, zeggen dat en begrijpen het nog niet bij herhaling. Dan klinkt een heldere stem over de marifoon: “he wants to know your flag” . Die informatie geven we en bedanken “whoever interrupted”. Een kwartier later worden we opgeroepen door Cruiseship Constellation. Zij zijn het geweest die hebben geïnterrumpeerd toen wij de Russen niet begrepen. Er vindt een heel leuk gesprek plaats over de marifoon met wederzijdse uitwisseling van gegevens van de schepen, ETA in St. Petersburg en zij bieden aan ons info over de stad te verschaffen als we die nodig hebben. Zij komen er regelmatig en blijven er nu maar één dag. Ze zijn erg trots op hun beautiful ship en vertellen dat we het kunnen zien in St. Petersburg. Uit hun aankomsttijd kunnen we opmaken dat het waarschijnlijk het schip is dat we ver achter ons zien. En inderdaad rond middernacht worden we ingehaald door de Constellation op zo’n halve mijl afstand. Rens roept ze op en geeft ze de complimenten over het inderdaad heel fraaie schip. Wederom ontwikkelt zich een gesprek en wordt er zelfs gegroet door de Constellation. Helaas kunnen we niet zien wat dat nu precies betekent. Maar wel gaaf zo midden in de nacht. Even hiervoor zijn we volledig onder zeil gegaan en lopen rond de 6 knopen. Dan gaat Rens even slapen voor 10 mijl en wordt op een logstand van 99 mijl wakker gemaakt voor zijn wacht. Win heeft de 10 mijl in een recordtempo afgelegd met snelheden boven de 7 knopen. Inmiddels regent het een beetje. Win kruipt te bedde en Rens krijgt behoorlijke hoeveelheden regen op zijn kop maar het blijft wel waaien en de boot loopt heerlijk. Het zicht is wel slecht en los van de GPS( wat moeten we zonder) biedt gelukkig een vuurtoren op een moeilijk stuk ook nog houvast.
Twee uur later mag Win weer aan de bak.Rens slaapt een heerlijke twee uur en lost daarna een heel koude Winny af. Als Win weer aan de beurt is laat Rens haar toch nog maar even langer slapen. Wij zijn al bijna bij Kronstadt en hij gaat toch niet meer liggen.
We vinden via de coördinaten de Douane en Immigration. Het is plaatselijke tijd 10.45 uur. Natuurlijk weer een oude zooi en elk woord, zelfs van het visum, wordt bekeken en besproken door de aanwezige beambten. We moeten een verklaring tekenen dat we geen illegalen het land binnenbrengen en dat we tot St. Petersburg nergens aan land zullen gaan. Na een halfuur kunnen we weer op weg. Helaas hebben ze vergeten ons te vertellen dat we ons in de stad nogmaals moeten melden en waar en dat zal ons nog opbreken later. Wellicht toch een vrijdag de 13e effect? De wind is weggevallen dus op de motor verder nog steeds in de regen.
Als we 4,5 uur later bij de jachthaven komen hebben we nog steeds de pier van de Passengers Terminal niet gezien. We schijnen ons daar nogmaals te moeten melden volgens info van Jenny Landsmeer en bevestigd door Vladimir over de telefoon.. Vladimir in de haven bevestigt dat nogmaals. De terminal is ca 7,5 mijl verder. We gaan maar weer op weg en komen verrassend in een geul die geblokkeerd is door vissersnetten. Heel langzaam varen we er ruim omheen met alle ogen op de dieptemeter. We vinden de terminal maar nergens een bord of aanwijzing waar we moeten zijn. We varen alles rond en zien dan Vladimir op de kant. We meren af en vullen met Vladimir de formulieren in. We tonen ons beiden aan de twee dames van resp. paspoortcontrole en douane en Rens mag mee naar het grote gebouw. Aldaar wordt er weer veel gedaan waarvan het nut ons nog steeds volledig ontgaat. Rens krijgt een blanco a-4tje en moet nu zelf schrijven dat we geen illegalen het land binnenbrengen. Dat een dergelijke verklaring al in Kronstadt is getekend telt niet want we kunnen er intussen wel één hebben opgevist of zoiets? Twee man bij zowel douane als immigration houdt zich bezig met de papieren om vervolgens te stempelen en te ondertekenen. Na het maken van ineens weer extra benodigde kopieën elders in het gebouw door Vladimir gaan we weer op weg naar de jachthaven. Om 20.15 uur liggen we dan eindelijk afgemeerd. In het restaurantje in het vervallen havengebouw regelt Vladimir voor ons te eten. De douches en toiletten zijn op slot. De havenmeester is er niet vanwege de feestdagen in het kader van Independance Day. Geen punt voor Vladimir. Via een sluippaadje lopen we naar de achteringang van een naastgelegen werfje. De bewaking haalt het hek van het slot en toont ons de douches daar. Ziet er goed uit. Helaas gaat de bewaking met een paar minuten weg. Geen punt vindt Vladimir, hij belt wel even met de baas van de bewaker om te vragen of hij niet kan blijven tot wij gedouched hebben. Da’s goed. Dus wij eerst eten en om 22.15 uur met twee biertjes voor de bewaker voor zijn medewerking gaan wij douchen. Toch wel lekker na zo’n lange tocht. Moe, maar we zijn in ST. PETERSBURG!!!!! liggen we niet laat op bed. Morgen op tijd op want Vladimir geeft ons een tour of the city.”
Prievjeti iz Sankt-Peterboerg
Da sviedaanja
|
|
13 juni, Vergi tot St.Petersburg in de regen