Deel 10

5 juni 2003, Haapsalu (Estland)

Op zaterdag 31 mei willen we vertrekken uit Riga maar er wordt helemaal geen wind voorspeld, dus het vertrek wordt uitgesteld naar zondag. De zaterdag gebruiken we om een paar handwassen te doen en de boot helemaal te kuisen. Op zondag gaan we vroeg op weg, motoren de eerste 7,5 mijl de rivier af en worden verrast met windkracht 6 (ipv de voorspelde 3 tot 4) “on the nose”.  In de haveningang staan golven van zo’n twee meter en we staan een paar keer rechtop op de spiegel van de boot. Als het na een mijl naar buiten niet beter wordt keren we om en gaan terug naar de jachthaven. Om 35 mijl tegen deze zeeën op te boksen naar Skulte geeft ons niet het idee van een sabbatical gevoel.

De dag daarop opnieuw op weg, nu naar het 70 mijl verderop gelegen Salacgriva. Het wordt een prachtige zeildag, constant hoog aan de wind met een strakblauwe hemel en de hele dag zon. Aan het roer is het nog wel de zeiljas aan, achter de buiskap is het prima toeven in t-shirt.

Salacgriva is bedoeld als tussenstop naar Estland en meer is het gehucht ook niet waard. Het dorp is klein en de schoorstenen die onophoudelijk roken zijn groot. Het dorp en de jachthaven zijn vergeven van een zoete, weeïge lucht.

Gauw weg de dag daarop, na de gebruikelijke plichtplegingen met uitklaren dat zowel gisteren als vandaag soepel verloopt. Opvallend blijft dat elke border controlpost in Letland z’n eigen regels kent en los van de paspoorten allemaal andere gegevens willen en verschillende formulieren hebben om in te vullen.

We gaan op weg naar Kuivastu in Estland. Volgens de informatie van de Estse Ambassade in Den Haag is dat één van de havens waar je als jacht kunt inklaren. De pilot vermeldt wel dat er slechts een kleine, niet erg beschutte, mogelijkheid is te overnachten, maar da’s geen punt want het is erg rustig weer.

Als we ’s avonds tegen negen uur aankomen blijkt de “ligplaats” een betonblok met grote vrachtwagenband en geen mogelijkheid de boot fatsoenlijk vast te leggen. We meren tijdelijk af met de lijnen aan een stukje uitstekend betonijzer. Een loslopende Est vertelt in gebrekkig Engels dat de jachthaven aan de andere kant van de pier is maar er nog niet is. Rens begrijpt hier niets van en vraagt de Est het hem te laten zien.
De Est heeft gelijk: De jachthaven is aan de andere kant, er is echter een probleem: de diepgang van onze boot is te groot. De steigers liggen namelijk nog allemaal op de kant. Uiteindelijk vinden we een plek om de boot af te meren. We moeten de stootwillen dubbelen om te voorkomen dat de uitstekende ogen op het beton onze boot beschadigen. Als je de foto’s bekijkt kun je je misschien voorstellen hoe de eerste plek eruit zag.

We vinden de havenmeester en die belt Border Control. Ze komen. Een half uur later komt hij uit zijn kantoor, leest de naam van de boot voor op z’n mobiel, gaat weer naar binnen en komt even later vertellen dat Border Control niet komt. We moeten naar Haapsalu om daar in te klaren. Tot 23.30 uur zitten we in de kuip met om 22.30 uur een prachtige zonsondergang.

De 30 mijl tocht naar Haapsalu is een prachtige zonnige zeildag tussen de eilanden door richting de Finse Golf.

Navigatie:

Opvallend is in deze contreien dat er zeer schaars met betonning wordt gewerkt in verhouding tot wat wij in Nederland en omringende landen zijn gewend. Het IALA-A systeem is wel van toepassing, maar vreemd is dat zowel de rode als groene tonnen allemaal dezelfde vorm hebben. Als dan de verf behoorlijk is verweerd is het soms pas op zeer korte afstand vast te stellen wat voor ton het is. Bij Riga maakten we het mee dat de verf er volledig af was. Geen punt: die boei laten we liggen en we leggen er gewoon een tweede( wel met verf) vlakbij. Heel verwarrend. Tonnen op de kaart liggen vaak niet in het water en omgekeerd zijn er regelmatig tonnen die niet op de kaart staan. We kennen nu wel de kleuren van de verschillende cardinale tonnen uit het hoofd. Want toptekens ontbreken  eigenlijk volledig.

Voor de doorgang van de Golf van Riga naar de Finse Golf tussen de eilenden van Estland door hebben we in Riga detailkaarten aangeschaft. Helaas bestaan ze niet van British Admiralty die we zijn gewend. We hebben nu dus Russische kaarten aan boord en da’s behoorlijk anders met dat cyrillisch schrift: probeer het lichtkarakter van een boei –3nllp3c- maar eens te ontcijferen waarbij de eerste 3 een omgekeerde “E” is. Van de gelukkig bijgeleverde legenda met vertaling naar het Engels wordt dus dankbaar gebruik gemaakt.

 

Ole tubli !

.

2 juni, Salacgriva - de lucht ruik je niet en de rook zie je niet

Terug naar het overzicht