Deel 1
01-04-2003
Eindelijk zijn we op weg na anderhalf jaar voorbereiding. Met name de laatste maanden is het toch wel een hectische tijd geweest zowel op het werk als thuis en op de boot. Alleen al het visum voor Rusland leek een gebed zonder eind. De eerste aanvraag was al meteen niet goed volgens de Russen. We hadden keurig een officiële uitnodiging geregeld via Vladimir in St. Petersburg, maar die bleek toch niet goed. Met één uitnodiging mag je geen twee plaatsen, tw. Kaliningrad en Petersburg, bezoeken. Doe dan alleen maar St.Petersburg. Dat kan wel maar niet met een uitnodiging waarin twee plaatsen worden genoemd. Dus twee nieuwe aparte uitnodigingen aan Vladimir gevraagd en Winny opnieuw naar de ambassade. Na langdurig overleg met o.a. de consul kon dat natuurlijk ook niet. Toeristen kunnen geen double entry visa krijgen. Waarom niet blijft voor ons een raadsel. Voor de Russen geldt gewoon dat dat niet volgens de “regels” is. Maar goed, het visum voor St. Petersburg hebben we nu wel. Niet volgens de regels want dan zouden we het op moeten halen 5 dagen voor aankomst en dat werkt natuurlijk niet met een zeilboot, zag zelfs de consul uiteindelijk in.
Een ander verhaal is de mast en de Wet van Murphy. In oktober op mijn laatste dag van de Single Handed breekt de voorstag. De mast blijft ternauwernood staan en wordt de volgende dag van de boot gehesen door de tuigerij. Na het gebruikelijke getouwtrek met de verzekering geven we de tuigerij opdracht al het staande want te vervangen. Als dit is gebeurd en wij de mast weer willen laten plaatsen zijn de werkzaamheden aan de brug in Medemblik begonnen. De brug gaat tot half januari dus niet open. Half januari is de brug weer draaibaar maar er ligt zo’n 10-15 cm ijs.
Het ijs dooit, de weersverwachting geeft verdere dooi aan en we maken op maandag een afspraak voor een week later. De dag erop krijgen wij ’s-avonds een telefoontje uit Medemblik dat de loodsen van MYS in de brand staan. Ook onze mast ligt daar. We slapen heel slecht en pas tegen het eind van de volgende ochtend horen we het goede nieuws: de brand is gestopt bij de muur van de tuigerij! Het slechte nieuws is dat er asbest is vrijgekomen en de opruimwerkzaamheden gaan zo’n zes weken duren. Pas op 27 februari is er een nieuwe afspraak. Ook deze gaat niet door: er ligt weer teveel ijs. Op 5 maart is het dan eindelijk zover. De mast staat er weer op, een paar stagen zijn te lang maar dat wordt de dag erna verholpen. Touch of Wind is weer een zeilboot!
Na een zeer gezellige afscheidsborrel op 30 maart, rijden we op 31-3 nog even naar Etten-Leur om de (zieke) kinderen en kleinkinderen voor de eerstkomende maanden gedag te zeggen.
Vandaag is het gewoon takkenweer: windkracht BFT (Beaufort) 6 tot 7 met windstoten en regen. Toch varen we aan het begin van de middag uit richting Stavoren. De windkracht 6 is er inderdaad met uitschieters naar BFT 8.
Het betekende gelijk oefenen in de sluis van Stavoren met zoveel wind.
Het blijft voorlopig slecht weer, dus kiezen we voor de staande mastroute door Friesland en misschien wel Groningen als het slechte weer aanhoudt.
Afgemeerd in Heeg komt het Sabbatsgevoel al een beetje boven: we zijn koud, nat, verwaaid en al een beetje getaand en verweerd. WE ZIJN OP WEG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!