Deel 6
“tot hier en niet verder”
Falmouth, 14 Juni 2007
Ja, jullie lezen het goed. We liggen weer in Falmouth aan de Zuidkust van Engeland. In ons vorige verslag verlieten we jullie aan de mooring in Baltimore. Het weer verslechterde vanaf dat moment. Misschien is de haven van Baltimore wel stormveilig zoals de Reeds schrijft; rustig liggen met harde wind is er niet bij. Na twee dagen wind en regen kunnen we weg. We ronden de beroemde Fastnet Rock en meren af in de “mor” van Schull. Ook hier liggen we weer aan een mooring en beschut tegen alle winden behalve zuid/zuidoostenwind. En ja, je raadt het al bijna. Niet voorspeld maar 's-avonds draait de wind naar zuidoost, neemt toe en het begint weer te regenen. Met het draaien van de wind loopt ook de deining van de Atlantische Oceaan naar binnen en wordt het leven aan de mooring zeer onaangenaam. We liggen te dansen en te rukken aan de lijnen. Met de bijboot naar de kant is een natte geschiedenis door de golfslag en de regen. In Schull zelf is nagenoeg niets te doen, behalve binnen zitten in een pub.
Na twee dagen in Baltimore en twee dagen in Schull door elkaar te zijn gerammeld zijn we het helemaal zat. Gisteren hebben we al besloten niet door te gaan naar de Westkust van Ierland waar we dit soort omstandigheden meer kunnen verwachten maar we kunnen nu niet weg want het weer is en blijft slecht. Regen, wind en potdicht van de mist. We boeken een Bed & Breakfast en slapen dus niet meer aan boord. Wat een verademing! Lekker douchen, een vloer en bed die niet bewegen en gewoon doorslapen tot de wekker afloopt in plaats van om 04.00 wakker door de bewegingen van de boot. Daarnaast doen het warme onthaal van eigenaresse Betty van B&B Carraig Mor, het eten bij Antonio, de warme whisky voor het slapen gaan en een copieus ontbijt de volgende morgen wonderen voor ons. Als dan ook nog eindelijk het betere weer zich heeft aangediend is voor ons de keus snel gemaakt: we gaan meteen op de terugweg.
Een prachtige zeildag van Schull naar Glandore bevestigt de juistheid van ons besluit. We hebben het nu weer naar ons zin. Als dan in Glandore ook de plaatselijke zeilvereniging die avond het jaarfeest viert op straat kan het niet meer stuk. Tot laat die avond dansen wij mee op de muziek van DJ Jerryatric.
Van Glandore zeilen we de volgende dag naar Kinsale waar we een paar dagen zijn blijven liggen om de boot weer eens uitgebreid te kuisen nu ook de luiken weer gewoon open kunnen om de boel te luchten. Dit zijn ook de eerste dagen van onze sabbatical dat we de kachel niet aan hoeven doen en kunnen eten en koffie drinken in de kuip.
Een stel jonge Zweden loopt binnen in de haven na een zeer onstuimige oversteek vanaf de Azoren. Alle luiken, scepters, ventilatie-openingen etc zijn afgeplakt met tape om het water buiten te houden, maar vergeefs getuige alle natte spullen die ze buiten hangen te drogen, waaronder hun slaapzakken en alle bootkussens.
We bieden ze onze droge slaapzakken aan die ze samen met de biertjes dankbaar aanvaarden. Ze missen nog een aantal zeekaarten. Wij hebben ze niet meer nodig nu onze plannen zijn gewijzigd en Frederik en Johann zijn er erg blij mee als ze 's-ochtends de slaapzakken enthousiast terugbrengen (they were so dry and warm, thank you very much again).
Na Kinsale nog een kort zonnig zeiltochtje naar Crosshaven. Daar zijn we één dag blijven liggen om te provianderen en te bepalen hoe we terug gaan. Eerst nog verder naar het noorden en dan oversteken naar de Westkust van Engeland of in één keer terug met een nachtje doorvaren naar Lands End. Het laatste wordt het.
Op zondagochtend de 10e juni vertrekken we met zonnig weer. Net buiten de haven ziet Win een vin in het water en ja hoor een basking shark (reuzenhaai) van zo'n 6 tot 7 meter lengte is aan het eten aan de oppervlakte. Dat is kicken! Later op de dag neemt de bewolking toe en de nacht is pikdonker. Heel vroeg in de ochtend vallen er de nodige buien. Als het weer droog wordt tegen een uur of zes in de ochtend zit het potdicht van de mist die pas rond een uur of 11 helemaal is opgelost. We motorzeilen tot maandagavond 19.00 uur door en meren, na 33 uur op het water, af in Falmouth. Daarna even eten op de kade en vervolgens lekker slapen.
We zijn dus weer terug in Zuid Engeland. O ns plan om rond te varen, blijkt uiteindelijk toch niet ons ding te zijn en daar hebben we vrede mee. We hebben mooie, leuke en ontroerende dingen meegemaakt tijdens onze tocht langs de zuidkust van Ierland. Dolfijnen rond de boot te hebben en in de haven!, een “minke whale” en “basking sharks” in het wild te zien, je eigen gevangen makreeltjes op te peuzelen, een in de haven vertoevende zeehond uit je hand te laten eten. Aardige hulpvaardige mensen; daar kun je alleen maar blij van worden. We gaan gewoon verder met genieten van onze sabbat.
Groet.