Deel 2
Torquay, 26 april 2007
De technische problemen met onze e-mail zijn opgelost en dus kunnen we vanaf nu een min of meer regelmatige update van onze website “garanderen”.
In ons eerste verslag verlieten wij jullie in Duinkerken. De oversteek naar Dover.was er één om van te dromen. Direct uit de jachthaven werden de zeilen gehesen om pas vlak voor de havenhoofden van Dover weer naar beneden te gaan. De gehele weg was bezeild met gemiddeld 12 knopen wind, voorzichtig zonnetje en helaas een matig zicht van ca 1,5- 2 mijl midden op zee. Dan blijkt echter de radar weer heel erg prettig als extra uitkijk bij het oversteken van de lanes van de grote scheepvaart.
Vervolgens dagje blijven liggen vanwege de mist en daarna Eastbourne. Helaas veel moeten motoren vanwege een gebrek aan wind. Dit blijkt ons in de komende dagen nog een paar keer parten te spelen zodat we regelmatig een dagje blijven liggen als de weersvoorspelling weinig tot geen wind aangeeft. Gelet op het hiervoor verantwoordelijke hogedrukgebied dat maar boven Engeland blijft liggen en dat ook zorgt voor veel zon en heerlijke temperaturen hoor je ons hierover niet klagen.
Via Brighton en Portsmouth bereiken we Lymington aan de westkant van de Solent. Het verspringen van de GPS van E(oost) naar W(west) bij het passeren van de 0-meridiaan blijft toch altijd weer leuk. Het staat (met enige moeite) ook op de foto.
Twaalf jaar geleden hebben we een keer overnacht in de Marina Lymington maar niets van het stadje gezien. Nu meren we af in het stadscentrumpje aan een kade die deels droogvalt en verkennen de prachtige natuur in de omgeving.
Dan gaan we het “onbekende” tegemoet. Tot en met Lymington hebben we in 1995 met de TLC club gevaren. Nu passeren we de Needles richting westen op weg naar Poole. Een prachtige dag zeilen blijkt dat te zijn. Poole, zo wordt ons trots verteld, is de op één na grootste natuurlijke binnenhaven van de wereld na Sydney. Of dat zo is hebben we niet nagemeten, maar het moet gezegd het is groot en erg mooi.
In Weymouth hebben we de eerste regendag en blijven liggen om de was te doen en wat klussen aan de boot. De windmeter doet het niet lekker en het ankerlicht werkt niet zodat drie tripjes de mast in nodig zijn om het spul te repareren.
Wat maken we zoal mee:
• Engelsen zijn jaloers als we in gesprek komen en vertellen dat we 5 maanden de tijd hebben.
• De fietsen zijn een zegen (behoudens de eerste lekke band) en blijven de aandacht trekken in haven en stadjes;
• De havengelden worden steeds hoger naarmate we westelijker komen;
• De nieuwe video/fotocamera draait overuren;
• De navigatie is uitdagender dan in 2003 vanwege het getij waarmee we nu rekening moeten houden. Onze vertrektijden passen we daaraan aan.
• De boot is niet waterdicht als we vergeten de luiken te sluiten.
• De kok in de Seven Seas weet niet hoe je Gammon Steak “rood” moet klaarmaken. Dat komt goed uit want wij weten niet wat Gammon Steak is en dus reden voor Rens om dat te bestellen. Na uitleg blijkt het gegrilde ham te zijn en die is dus nooit rood. Zo zie je maar, er valt overal wat te leren!
Het is dat we het meemaken anders zouden we het nooit geloven dat we nu al bijna onafgebroken prachtig (zeil)weer hebben in april.
De komende dagen staan onder andere Brixham en de River Dart op het verlanglijstje.